یکی از مواردی که برای گرفتن ویزا تحصیلی مهم است تمکن مالی و برآمدن از هزینه‌های تحصیل و زندگی پس از ورود به خاک کشور کانادا است. این مورد یکی از موارد مهمی است که می‌تواند در جلب کردن نظر افسر مهاجرت و تایید شدن ویزا بسیار تاثیرگذار باشد. در ادامه تحت مصاحبه‌ای با خانم سمانه کاوئی به بررسی این مورد و صرفه‌جویی در هزینه‌ها می‌پردازیم.
حداقل میزان تمکن مالی برای مهاجرت تحصیلی و اخذ ویزا تحصیلی به چه صورت است؟
تمکن مالی ۳۰ هزار دلار به بالا و معادل آن ۶۰۰ میلیون تومان مورد نیاز است. این تمکن هم شامل مانده حساب و متوسط گردش حساب در شش ماه اخیر است. یعنی اینطور نیست که امروز پول به حساب، واریز و فردا تمکن مالی گرفته شود. چون متوسط مانده و متوسط گردش را پایین‌تر از حد مورد قبول نشان می‌دهد. پس چند نکته مهم وجود دارد:
-
اول اینکه دلار آزاد مدنظر است.
-
دوم اینکه این هزینه مربوط به شش ماه گذشته باشد. البته برخی می‌گویند در وضعیت اقتصادی ایران نمی‌توانند ۶۰۰ میلیون تومان را شش ماه در حساب بگذارند. به هرحال شرایط این‌گونه است. اگر می‌خواهید با ویزا تحصیلی به کانادا بیایید، باید این هزینه را هم تقبل کنید. حتی از بهره یا رشد پولتان در آن شش ماه بگذرید.
-
سوم اینکه این عدد جدا از شهریه است. مثلا اگر شما برای یک سال، قرار باشد ۲۰ هزار دلار شهربه بدهید، پس از پرداخت شهریه، باید ۳۰ هزار دلار را در حساب خود داشته باشید.
پس اول تمکنتان بگیرید و بعد شهریه را بدهید که عدد حساب بالاتری بتوانید ارائه کنید.
هزینه زندگی در کانادا به شهری که می‌خواهید به آنجا بروید بستگی دارد. ونکوور کانادا جزء شهرهای گران است. با توجه به تعداد اعضای خانواده، میزان مخارج ماهانه، متفاوت است. اما به صورت عمومی مثلا برای یک خانواده دو نفره، به منظور زندگی خیلی معمولی، نه خیلی صرفه‌جویانه و نه زندگی لوکس، برای اجاره خانه، رفت و آمد با اتوبوس و مترو، خورد و خوراک، تفریح و… در حد یک زندگی گذران که درس بخوانید – مانند زندگی دانشجویی در ایران- در ونکوور، ماهانه ۳۰۰۰ دلار نیاز دارید.
برای شهرهای کوچک‌تر و اطراف ممکن است به ۲۵۰۰ دلار برسد. در نظر داشته باشید زیر این رقم، زندگی زجرآور خواهد شد. فردی که خودش ویزا دانشجویی می‌گیرد، اجازه کار پاره‌وقت و همسر وی اجازه کار تمام وقت دارد. اگر یک زوج باشند، تقریبا با کار کردن هر دو، این رقم حداقلی درآمد، کسب می‌شود. در واقع این زوج نباید زیاد دغدغه خرج و گذران زندگی داشته باشند. همیشه توصیه می‌شود که برای شهریه، مبلغی ذخیره داشته باشید.
اگر کار بهتر با حقوق بالاتر پیدا کردید، شهریه را هم از درآمدتان پرداخت می‌کنید. همیشه بهتر است بدترین حالت را در نظر بگیرید که در کانادا شوکه نشوید. فرض کنید هردو شما در فروشگاه کار می‌کنید و شغلی مانند صندوق‌دار دارید. حداقل حقوق در ونکوور ۱۵ دلار در هر ساعت است. با این عدد زندگی شما می‌چرخد.
مثلا یک خانم که دانشجو است و آقا که اجازه کار تمام وقت دارد، بعد ازظهرها می‌توانند در شرکت‌هایی مانند اسنپ که در کانادا هم مانند آن وجود دارد، کار کند. در این حالت حدود درآمد ایشان بین ۲۰۰۰ تا ۳۰۰۰ دلار می‌شود.
با توجه به شرایط کرونا، برای اقدام در جهت گرفتن ویزا تحصیلی زمان مناسبی است؟
در حال حاضر شرایط به‌گونه‌ای است که یک‌سری از ویزاهای دانشجویی، حتی آن‌هایی که برای فوق لیسانس دانشگاه‌های متوسط اپلای می‌کنند، ریجکت می‌شوند. قبل از کرونا، دانشگاه‌های معمولی، مادامی که مستر، اپلای می‌کردند، همگی تایید می‌شدند. اما اخیرا که این اتفاق رخ نمی‌دهد. دلیل آن نیز به کرونا برنمی‌گردد بلکه موضوع این است که هموطنان ما از طرق مختلف به کانادا می‌آیند و سپس درخواست پناهندگی می‌دهند.
تعدادی از دانشجویانی که برای مستر به اینجا آمدند، مخصوصا بعد از اینکه دلار، افزایش پیدا کرد،درخواست پناهندگی کردند. وقتی یک مسیر، معیوب می‌شود، وضعیت به گونه‌ای است که اداره مهاجرت سخت‌گیری می‌کند یا جلوی آن را می‌گیرد. وقتی یک الگوی بد ایجاد شده و دانشجویان از طریق آن الگو وارد کانادا می‌شوند و به جای اینکه درس بخوانند و فارق‌التحصیل شوند، پناهنده و سربار دولت می‌شوند، ویزا آن‌ها تایید نمی‌شود. در حال حاضر به دلیل اینکه تعداد کسانی که این راه را در پیش گرفته‌اند زیاد بوده است، این سخت‌گیری‌ها صورت می‌گیرد.
چه کسانی شرایط بهتری برای گرفتن ویزا تحصیلی دارند؟
از آنجایی که موارد ذکر شده موجب آن شده است که جلوی خیلی از ویزاها گرفته شود، افرادی بیشتر تایید می‌شوند که از شرایط خوب‌تری برخوردارند. ۹۹ درصد مسترها در گذشته ویزا می‌گرفتند اما الان این درصد به ۶۰ رسیده است. در واقع کسانی شرایط خوبی داشته‌اند که:
-
دارای سابقه‌ی سفر بودند.
-
تمکن مالی خوبی داشتند.
-
دلیل و منطق‌های بهتری آورده‌اند.
حتی اخیرا این موضوع هم دیده شده است که ویزاهای کار همراهان را هم ریجکت می‌کنند. این امر، چیز جدیدی است که ما در شش ماه گذشته شاهد آن نبوده‌ایم. همیشه همراهان ۱۰۰ درصد ویزا می‌شدند اما اخیرا این اتفاقات می‌افتد.
اگر ویزا شخصی ریجکت شده باشد بهتر است منتظر بماند یا مجدد درخواست دهد؟
بر اساس یک جمله نمی‌توان به شخص توصیه کرد. در واقع برای توصیه باید از این موارد آگاه بود:
-
اینکه پرونده‌شان چیست؟
-
چه داکیومنت‌هایی در آن قرار داده‌اند؟
-
شرایطشان چه بوده؟
-
پذیرششان از کجا بوده؟
اگر فردی، مشتری من یا موسسه دیگری است و با ما مشاوره می‌گیرد، ما شرایطشان را چک می‌کنیم و بر اساس موقعیت و شرایط، پیشنهاد می‌کنیم که آیا بهتر است اپلای کنند یا خیر؟ باید ببینند دلایل عدم تاییدشان چه بوده است. این‌ها گزینه‌هایی مهمی است و بر اساس یک جمله نمی‌توان به کسی مشاوره داد.
از زمانی که افراد مدارک گرفتن ویزا را ارسال می‌کنند و انگشت‌نگاری را انجام می‌دهند تا زمانی که ویزا آن‌ها بیاید، چقدر طول می‌کشد؟
بازه رایج آمدن ویزا دو الی سه ماه است. اما با وجود آن کسانی هستند که هشت روز بعد از انگشت‌نگاری ویزا آن‌ها آمده است و متقاضی دیگری هم وجود دارد که یک‌سال و دو ماه است که هنوز جواب ویزایش نیامده است. البته این موارد واقعا استثنا است. فردی بوده که قبل از کرونا، اپلای شده و پرونده‌اش علیرغم پیگیری، مانده است.
سابقه سفر چقدر می‌تواند به گرفتن ویزا تحصیلی کانادا کمک کند؟
داشتن این سابقه نسبت به نداشتن آن، مثبت‌تر است اما در مقایسه با ویزا توریستی آنقدر مهم نیست. در ویزا تحصیلی، همان هدف که چه درسی می‌خواهید بخوانید و برای چه می‌خواهید بخوانید، مهم است. البته سابقه سفر به معنای داشتن هرگونه سفری نیست. مثلا سفر کربلا، ترکیه و مانند این‌ها سابقه سفر محسوب نمی‌شود. سفرهایی، سابقه سفر محسوب می‌شوند که شما به کشورهای امن رفته باشید و امکان اینکه شما در آن کشور پناهنده شوید، وجود داشته باشد اما این کار را نکرده باشید. مانند کشورهای حوزه شینگن، اروپای غربی، آمریکا، انگلیس، استرالیا و کانادا. اما کشورهای چین، مالزی، پاکستان، روسیه و مانند این‌ها سابقه سفر محسوب نمی‌شوند. سابقه سفر در پنج سال یا نهایتا ۱۰ سال اخیر، مهم است. اگر در سال ۱۹۹۵، جایی به سفر رفته‌اید، سابقه سفر محسوب نمی‌شود.
با توجه به اینکه برخی دانشگاه‌ها خوابگاه دارند بهتر است منزل مستقل بگیریم یا داخل خوابگاه باشیم؟
بیشتر، دانشگاه‌های بزرگ و معروف خوابگاه دارند، اما دانشگاه‌های کوچک‌تر اکثرا خوابگاه ندارند. قیمت‌ها برای خوابگاه ارزان نیست و مثلا ممکن است برای یک اتاق با یک هم اتاقی ماهانه ۱۰۰۰ دلار باشد و اگر بیرون هم اتاق بگیرید، ممکن است ماهانه ۱۰۰۰ دلار باشد. درواقع منفعت خوابگاه این است که نزدیک دانشگاه است و رفت و آمدتان آسان‌تر می‌شود.
در نهایت، خوابگاه خوب است چون شما را در فضای دانشگاه و دانشجویی قرار می‌دهد. اگر امکان گرفتن اتاق در خوابگاه را داشته باشید، بهتر است که از آن استفاده کنید. در صورت استفاده از این امکان این مورد را هم درنظر بگیرید که تصوری که از خوابگاه‌های دانشجویی در ایران دارید برای کانادا نداشته باشید. برای مثال غذای دانشجویی ارزان قیمت و اتاق‌های تقریبا رایگان صرفا مخصوص ایران است.
حضور اقوام نزدیک در کانادا برای ویزا تحصیلی دانشجو چه تاثیری دارد؟
این تاثیر می‌تواند مثبت یا منفی باشد. برخی مواقع افسر می‌گوید اقوام نزدیک شما نسبت به کشورهای مبدا بیشتر است. بنابراین من احساس می‌کنم شما برنمی‌گردید! از طرف دیگر، ممکن است یک دایی متمول داشته باشید که شما را برای تحصیل، حمایت می‌کند و هزینه‌ها را می‌دهد و شما می‌توانید در خانه‌اش بمانید. در اینصورت نکته مثبتی است. اما در مجموع شمشیر دولبه است.
دانشجویی که پذیرش می‌گیرد و ویزا می‌شود، چطور می‌تواند برای گرفتن ویزا خانواده درجه یک اقدام کند؟
در تعریف مهاجرتی، خانواده شامل همسر و فرزندان زیر ۲۲ سال است. اگر شما فرزند بالای ۲۲ سال دارید، یا برای پدر و مادر و خواهر یا هرکس دیگری به جز این هسته خانواده می‌خواهید اقدام کنید، در پرونده شما قرار نمی‌گیرد. مثلا یک نفر ویزا دانشجویی و همسرش، ویزا کار گرفته و با بچه‌های خودشان در کانادا زندگی می‌کنند و حالا قرار است کمک کنند خواهر و برادرشان نیز به کانادا بیایند. هیچ‌گونه مسیر مهاجرتی برای اسپانسر کردن خواهر و برادر وجود ندارد. تنها محبتی که شما در حق خواهر و برادرتان یا اقوام و دوستان می‌توانید انجام دهید، این است که دعوتنامه بدهید ویزا توریستی بگیرند. البته باید مطمئن شوید آن فرد قصد پناهنده شدن ندارد چون اگر دو سه بار این اتفاق بیفتد، ممکن است بعدا دعوتنامه شما هم از اعتبار ساقط شود.
برای پدر و مادر به صورت خاص، به جز گزینه ویزا توریستی، اسپانسرشیب هم داریم. البته این امر، بعد از این است که اقامت را بگیرید، سه سال درآمد داشته باشید و درآمد طی سه سال پشت سرهم از حدنصابی نسبت به تعداد اعضای خانواده بیشتر باشد. بعد می‌توان برای اسپانسر کردن پدر و مادر اپلای کرد و پدر و مادر می‌توانند اقامت دائم کانادا را دریافت کنند. بعد از پذیرش برای بردن فرزندان زیر ۲۲ سال، اگر به این شکل باشد که تمام خانواده با یکدیگر اقدام کنند مشکلی به وجود نمی‌آید.
اگر پدر و مادر از یکدیگر جدا شده باشند مشکلی برای اپلای کردن و گرفتن ویزا به وجود نمی‌آید؟
بیشتر باید این در نظر گرفته شود که با شرایط فعلی خانواده چه تصمبم‌گیری‌ای، منطقی‌تر است. آیا منطقی است که ایشان اول، تنها اپلای کنند و بعد فرزندشان اپلای کنند یا صلاح در آن است که فرزند با پدر اپلای کند یا مادر. معمولا وقتی بچه‌ها زیر هفت-هشت سال هستند، به خاطر کوچک بودن و وابستگی‌شان به مادر، جداگانه اپلای نمی‌شوند. معمولا بچه‌های مدرسه‌ای به عنوان وابستگی به ایران نگه‌می‌داریم.